Voorbeelden uit de praktijk

Enkele voorbeelden uit de praktijk om de integrale benadering van lichaam en geest te verduidelijken:

In gesprek met het lichaam

Bart Derkx: “Een jongeman met hyperventilatie meldt zich bij mij voor therapie. Hij is bang. Hij wordt door anderen gezien als iets wat hij in wezen niet is: een dove. In gesprek zijn lichamelijkheid, door contacten met zijn moeder en de arts die hem begeleidt komen er beelden bij van wat hij wel is: een componist en een architect. Zij het met een forse gehoorstoornis. Zijn hyperventilatie verdwijnt naar de achtergrond. Er wordt nu bekeken hoe hij zijn (woon)bestemming kan vinden binnen het instituut waar hij een dagbesteding vindt, met ruimte voor een zingevende ontwikkeling.”

Die arm hoort erbij!

“Een man van middelbare leeftijd komt bij mij terecht. Hij heeft zes jaar geleden een beroerte gehad en heeft nog steeds frequent last van vallen. In gesprek met hemzelf en zijn lichamelijkheid krijgt hij contact met zijn woede. Hij is ontzettend boos over het feit dat hij zichzelf niet meer voor vol aanziet. Dan volgt de acceptatie. Door dit proces gaat zijn linker arm “er weer bij gaat horen”  en hoort hij er zelf ook weer bij. Langzaamaan hervindt hij zijn weg in zijn oude (niet meer vertrouwde) omgeving. Hij vindt balans en het vallen stopt.  Bij een controle na een hal fjaar stoppen we met de therapie. Er zijn geen nieuwe valincidenten.”

Luisteren naar het lichaam

"Een vrouw van middelbare leeftijd  heeft last van krampen in haar beide benen. Lopen is nagenoeg onmogelijk. Zes jaar geleden heeft ze een herseninfarct gehad. Daarnaast speelt een bewezen psychotrauma. Door psychotherapie en haptonomie heeft ze zicht gekregen op hoe ze in elkaar zit. Door de therapie bij Kineton leert ze te luisteren naar haar benen en wat ze beluistert om te vormen tot stabiliteit in haar beenbewegingen. Na een half jaar kan de therapie worden afgesloten. Ze kan weer 1,5  uur wandelen zonder een spoor van pijn of kramp. Weer een half jaar  later hoor ik van haar huisarts dat ze een strandwandeling heeft gemaakt van ruim 10 km door rul zand!"

In beweging blijven

"Een bejaarde vrouw met M. Parkinson heeft al ruim vijftien jaar onafgebroken lage rugpijn en meldt zich op verwijzing van de parkinsonverpleegkundige aan voor behandeling. In haar geschiedenis is sprake van hartfalen, een forse scheefstand van de rug en een vastzittende schouder. De neuroloog heeft gezegd dat lopen haar “behoud” is, maar dat komt er niet meer van door de pijn. Als ze rolstoelgebonden zou worden kan ze niet in haar huidige woning blijven. Ik neem haar in behandeling en treed met mijn handen “in gesprek met haar rug”. Tot ieders verbazing is ze na een paar behandelingen een dag volledig pijnvrij. Een dag die geheel gevuld was met belastende activiteiten. Zo blijft het echter niet, maar de pijn verandert wel van karakter, wordt draagbaar en verliest haar dwingende karakter. We oefenen in lopen met een “staf” in plaats van een rollator. Gaandeweg neemt haar vertrouwen en actieradius toe. In plaats van enkele meters kan ze weer een paar honderd meter lopen. Ze is hierdoor in staat te voet naar de voor haar zo belangrijke activiteiten te gaan."

Rust in je lijf

"Een jongeman van ongeveer 30 jaar met een verstandelijke beperking meldt zich via zijn moeder aan  in verband met chronische pijn in zijn onderrug. Er volgt een gesprek op zijn kamer in aanwezigheid van zijn moeder en de begeleidster van de woonvorm. We spreken een proeftraject af in de praktijk. Op de mat bewegen we samen en de patiënt praat op zijn manier honderd uit over zijn visie op het leven. Zo krijg ik langzaam zicht op zijn (rijke) innerlijke belevingswereld. Ik heb regelmatig contact met zijn moeder en de begeleidster om mijn inzichten te delen en te beluisteren of ik op het “goede spoor” zit. In de eerste weken na aanvang van de therapie blijkt de patiënt te ontspannen, meer contact te maken met zijn omgeving en zich meer mededeelzaam op te stellen. Na anderhalf jaar kunnen we de fysiotherapie afsluiten. De rugklachten zijn verdwenen, hij heeft rust in zijn lijf en de communicatie tussen patiënt en zijn omgeving is verbeterd, waardoor hij beter inzicht heeft in zijn leven."